Eerlike Woorde uit die mond van 'n Europeër

Please share if you want to help to promote peace!

Nou sal ek graag baie eerlik oor iets wil praat. Veral noudat daar so baie is wat draaie loop, nou dat niemand meer sê wat hy regtig dink nie omdat dit "nie goeie maniere is nie," omdat dit nie die gewoonte is nie, omdat dit herinneringe oproep wat liewer laat staan moes word. Presies om hierdie rede het dit nou nodig geword dat iemand baie eerlik en reguit praat oor dinge wat ons almal raak.

Natuurlik is uitlanders, selfs daardie in die Suide en in die Ooste, ook mense. Niemand stry daarmee nie. Natuurlik het hulle ook oë, 'n mond en 'n neus net soos wat ons het. Hulle ervaar liefde en vrees net soos ons; hulle is begaafd of onnosel soos ons, en so voorts en so aan. Natuurlik is daar tussen hulle, net soos wat daar tussen ons ook is, ordentlike en ongeskikte mense. Selfs al word hulle opgevoed onder beskaafde omstandighede, is hulle nie minder geneig tot misdaad toe as ons nie. Maar dit is nie waaroor dit alles gaan nie. Waaroor dit wel gaan is dit: ons moet ons kultuur verdedig; en ons moet ons welstand verdedig, waarsonder hierdie kultuur nie sal kan voortbestaan nie.Die feit is dat ons hier in een van die rykste lande in die wêreld lewe. (En dit geld vir almal wat hierdie woorde kan lees, vir Duitsers net so veel as vir die Switsers en die Oostenrykers.) Hier het ons voorspoed en 'n veilige sosiale struktuur waarvan die Grieke en die Pole maar net kan droom. Ethiopiërs en Kolombiane kan dit nie eers vir hulleself voorstel nie. Kom ons bekyk die feite van nader: van al die ses biljoen mense op hierdie aarde, vorm slegs een biljoen daarvan deel van die "industriële nasies". Heel toevallig behoort ons tot hierdie nasies.

Aan ons, die ryk sesde deel van die mensdom, behoort vier-vyfdes van die aarde se skatte! Ons verbruik 70% van die energie, 60% van die voedsel en 85% van die hout op hierdie aarde. Wat sou gebeur as die ander skielik nadergestaan en hulle regmatige deel opgeëis het? Tans is hulle maar net een of een en 'n half miljoen mistroostige siele wat by ons kom toevlug neem, teen politieke vervolging, om weg te kom van 'n oorlog of van hongersnood af. Ag, nou ja. Afgesien hiervan is daar verder nie net miljoene nie, maar 'n hele paar biljoen armsalige mense wat ons ons voorspoed geweldig beny! Ons, die rykste sesde, het sestig keer meer as die armste sesde. Jy moet hierdie gedagte baie diep laat insink sonder om 'n valse skuldgevoel daaroor te koester. 'n Duitser verbruik dieselfde hoeveelheid brandstof-olie as tien swart Afrikane. 'n Duitser stel dieselfde hoeveelheid  CO2 vry as 65 swartes. In ons deel van die wêreld is daar een motor beskikbaar vir elke tweede inwoner, kinders ingesluit. In Indië is daar een motor beskikbaar vir elke 455 mense. Kom ons wees eerlik, as hulle almal soos ons wou geleef het, kon ons maar die planeet toegemaak het! Daar is net nie genoeg olie in die wêreld vir die swartes en die Chinese om ook motors te bestuur nie. Dit is feite!

Enigiemand wat daarvan hou om oor regverdigheid te praat terwyl hy besig is om 'n koppie koffie te drink, moet net vir 'n oomblik gaan stilstaan en dink oor hoeveel hy vir daardie koffie betaal. Tien jaar gelede het die swartes daaronder of die Indiane van Suid-Amerika iets soortgelyks aan 'n lokomotief van ons af gekry in ruil vir 13,000 sakke koffie. As hulle vandag 'n lokomotief wil koop, sal hulle 45,000 sakke by ons moet aflewer. Jy kan nie sê dat dit sleg is vir ons nie. Niemand van ons wil sonder ons goedkoop koffie klaarkom nie. Hoe baie van diegene wat daarvan hou om oor regverdigheid te praat, koop nie uit vrye wil baie duur koffie by die Derde Wêreld-winkel nie? Wie vra ooit, wanneer hy 'n goedkoop Indiese kantoenhemp of sy 'n mooi sy-serp koop, of dit maar net so goedkoop is omdat dit 'n produk van kinderarbeid is? Nee, liefdadigheid begin tuis. Ons almal dink eerste aan ons eie toekoms en aan die van ons familie. Dis maar net natuurlik. Die Indiërs of die Chinese sou gladnie anders opgetree het as hulle die voorste nasies in die wêreld was nie.

Ons moet onsself nie om die bos lei nie: ons hele wêreldorde word in stand gehou  deur die oppergesag van die wittes. Waar is die industriële nasies geleë? In Noord-Amerika, in Europa, in Australië, Suid-Afrika, Japan. Mens kan nie eers meer vir Rusland hierby insluit nie. Al hierdie lande bestaan hoofsaaklik uit wit mense, met uitsondering van die Japanese.

Al die industriële nasies aanvaar dit absoluut as vanselfsprekend dat hulle alles in hulle vermoë moet doen om hulle oppergesag in die wêreld moet beskerm, hoofsaaklik by wyse van politieke en ekonomiese metodes wat deesdae gevolg word. Ons beskerm nie net ons grense teen vlugtelinge uit die arm lande nie. Ons beskerm ook ons markte teen hulle produkte. Ons vorder byvoorbeeld nie naastenby so baie belasting in op suiwer katoen as op vervaardigde tekstielware nie. Ons laat hulle toe om kakao aan ons te lewer, maar nooit die voorbereide sjokolade nie. Dit is tog duidelik dat ons ons tekstielware en ons sjokolade-fabrieke moet beskerm teen die kompetisie. In der waarheid kan ons dit nie bekostig om enige belang daarby te hê dat daardie lande daaronder hulle eie industrieë oprig en begin "ontwikkel" nie. Ons wil tog voortgaan daarmee om ons industriële produkte teen 'n hoë prys aan hulle te verkoop, terwyl ons weer die goedkoop, rou materiale by hulle koop.

Maar sal ekonomiese en politieke metodes - soos byvoorbeeld, Europese eenheid - altyd genoeg wees om ons oppergesag in die wêreld te bevestig? Sal dit nie eendag nodig word om militêre stappe te neem nie? Toe die Rooi Ryk ineengestort het, het baie mense vir 'n ruk lank gereageer asof ewigdurende vrede binnekort sou aanbreek. Maar vir die meer verligtes was dit duidelik dat hulle probleme in werklikheid nie soseer uit die Ooste gekom het nie, maar eerder uit die Suide. Sedert die Golf-oorlog het een ding baie duidelik geword: toe Saddam Hussein probeer het om Koeweit op te raap, is hy hardhandig oor die vingers getik deur ons, die ryk vyfde deel. Gelukkig het ons te doene gehad met 'n regte diktator en 'n werklike oortreding van die internasionale wet, sodat niemand op daardie stadium kon sê dat ons nie binne ons regte opgetree het nie. Maar dit was nie net Saddam wat 'n voorsmaak gekry het van wat tegnologies-militêre meerderwaardigheid was nie. Die gebeeldsende oorlog het vir almal in die Suide gewys wie baas is in die wêreld. En Mnr. Milisovic, wat gelukkig ook 'n onbetwisbare diktator en 'n oorlogsmisdadiger was, het ons 'n soortgelyke guns gedoen, in dié mate dat niemand dit gewaag het om 'n vinger na ons toe te wys en ons daarvan aan te kla dat ons deels verantwoordelik was vir die oorlog as gevolg van onaanvaarbare ultimatums wat gestel is, sowel as ander diplomatieke optredes en agterlosigheid nie. Ten opsigte van die laaste analise, was hierdie oorloë nodig gewees vir ons.

Laat ons onsself nie mislei nie! Laat ons onsself nie mislei oor hoe ander ons sien nie: almal van ons kan 'n angelier uit Kolombië in die middel van die winter koop vir 75 sent. Ja, en is daar enigiemand wat dit bevraagteken? Daar vlieg elke dag vliegtuie halfpad om die wêreld net om vir ons vars blomme van die ander kant van die aardbol af te bring! Selfs die keisers van antieke Rome kon nie so 'n luuksheid bekostig nie. Is ons nie die aristokrate van hierdie wêreld nie? Ons sal naïef wees as ons onsself daarvan probeer oortuig dat die ander vyf-sesdes lief is vir ons.

Ons uitnemendheid in die wêreld is natuurlik nie vir almal in 'n gelyke mate tot voordeel nie. Daar is 'n paar wat altyd slegter daarvan afkom; daar is niks wat daaraan gedoen kan word nie. Ons is eenvoudig net 'n meritokrasie. En dit kan vergelyk word met 'n ski-wedloop: as iemand twee-honderde van 'n sekonde stadiger is as iemand anders, is hy nie noodwendig 'n swak skiër as gevolg daarvan nie. Maar net drie mense kan 'n medalje ontvang; dit is die reëls, en die res kry niks.

Natuurlik is ons nie net 'n meritokrasie nie, maar ook 'n welsynstaat. Die armste welsynsgevalle in ons deel van die wêreld het nogsteeds 'n baie beter lewe as die meeste mense in Mosambiek. Maar dit is nie waaroor dit alles gaan nie. Daar is net diegene wat weet dat hulle nooit 'n medalje sal ontvang nie, wat weet dat hulle nooit sal behoort tot die suksesvolles en die beroemdes nie. En hulle is net gefrustreerd. Mens kan niks daaraan doen nie. Ja, dit sou wonderlik gewees het as ons ander waardes belangriker kon gemaak het: vriendelikheid, geesverwantskap, humor of die vermoë om gelukkig te wees en die lewe te geniet. Maar dan sou ons nooit so ryk geword het as wat ons vandag is nie. Mens moet dit kan verstaan. Ons het ons voorspoed te danke aan ons waardesisteem, waarvan sukses heel bo aan die lys is.

En diegene wat tekort skiet, hulle wat hulleself as nutteloos en waardeloos beskou, sal altyd vernederd en kwaad voel. Is hulle dan nie ook wit, Europees, Duitsers, lede van 'n industriële nasie nie? Behoort hulle nie aan die groep wat daarop aanspraak maak dat hulle die sout van die aarde is nie?  Hoekom wil hulle nie daartoe behoort nie? Dit is glad nie verbasend dat hierdie, meestal jong mense, nie kan verstaan hoe ons onsself aan die een kant in 'n baie beperkende mate kan laat lei deur humanistiese oorwegings in ons ekonomiese bedrywighede in die wêreld, terwyl ons aan die ander kant nog steeds humanistiese bystand verleen aan een klein en basies onbelangrike groep mense nie. Hulle redenasie (heeltemal oorvereenvoudig) klink so: as ons onsself voorstel as die heersers oor ander nasies op 'n nasionale en ekonomiese vlak, hoekom kan ons dan nie dieselfde ding doen ten opsigte van die individuele lede van buitelandse groepe, veral in ons eie land nie?

Hulle hou nie rekening met die feit dat 'n sekere hoeveelheid menslikheid nodig is om ons reputasie in die wêreld te handhaaf nie, wat dus uit die aard van die saak ook sal bydra tot ons ekonomiese suksesse. Hulle hou ook nie rekening met die feit dat die koste van hierdie menslikheid (alhoewel ons dit egter geniet om mense daaraan te herinner) in der waarheid nie so hoog is nie. Die Duitse banke alleen verdien vier- tot vyfkeer die bedrag wat deur hulle federale regering gespandeer word op vlugtelinge en asielsoekers, net van die rente wat deur ontwikkelende lande inbetaal word op lenings. In elk geval, hier is daar slegs drie vlugtelinge vir elke 1,000 inwoners, in vergelyking waarmee 'n land soos Malawi 105 vlugtelinge teenoor elke 1,000 inwoners moet hanteer. Gelukkig is 85% van die wêreld se vlugtelinge in elk geval in die Derde Wêreld woonagtig.

Dit mag egter nogsteeds nodig wees om 'n mate van begrip te toon vir hierdie redelik oorywerige, radikale jongmense en om nie sonder meer na hulle te verwys as demoniese regsgesinde ekstremiste en Neo-Nazi's nie. Natuurlik is dit nie nodig om die wonings van asielsoekers aan die brand te steek of om hand uit te ruk oor kleurverskille nie. Dit is primitief en kru. Hierdie verregaande gedrag beskadig ons internasionale betrekkings meer as enigiets anders en het ook 'n direkte invloed op ons uitvoerbelange. Maar agter hierdie onnosele vergrype, wat - en ek herhaal - absoluut afgekeur moet word, is daar ook 'n gevoel, 'n geheel en al realistiese gedagte teenwoordig: dat dit nodig is om 'n beskermende muur op te rig teen die aanslag vanuit die Suide.

Heeltemal reg, vergrype mag nie toegelaat word nie. Orde moet gehandhaaf word. Aan die ander kant moet ons toegee dat die basiese veronderstelling wat deur hierdie vergrype uitgespreek word, definitief 'n gesonde een is en ook 'n heeltemal logiese gevolg is ten opsigte van ons posisie in die wêreld as 'n politieke en ekonomiese krag. En moontlik, ja heel waarskynlik, sal ons eendag hierdie basiese houding nog meer nodig kry as vandag: wie sê dat ons nie eendag ook al ons prestasies en ons posisie in die wêreld met militêre optredes sal moet verdedig nie? As dit eendag daarop neerkom dat ons ons kultuur, ons waardes en laaste maar nie die minste nie ook ons welvaart en ons uitnemendheid  in hierdie wêreld tot die bitter einde toe moet verdedig, sal dit slegs moontlik wees as 'n gesonde, sterk "Duitsland eerste", "Oostenryk eerste", of "Europa eerste"-houding stewig vasgelê is as een van die basiese waardes van ons kultuur in die harte en verstande van die mense. Dit moet baie goed verstaan word; ons kan nie toelaat dat ons daardeur mislei word nie!

 'n Europeër

Author's comments